Rozwój OZE wiąże się z większymi nakładami finansowymi w sieć elektroenergetyczną, która musi być bardziej rozporoszona

Unia Europejska wyznaczyła sobie za cel osiągnięcie 32% udziału Odnawialnych Źródeł Energii w europejskim miksie energetycznym do 2030 roku.[1] Tak ambitny cel idzie w parze z obowiązkiem dostosowania systemu elektroenergetycznego do nowego modelu funkcjonowania rynku energii. W związku z tym, zapewnienie stabilności energetycznej będzie dużym wyzwaniem dla operatorów sieci. Niezwykle ważnym czynnikiem w pomyślności realizacji celu EU będzie elastyczność, która zdaniem  Hansa van Steena, dyrektora ds. Odnawialnych Źródeł Energii, Badań i Innowacji, Efektywności Energetycznej, w Komisji Europejskiej, powinna składać się z kilku aspektów. Pierwszy z nich to przede wszystkim usprawnienie połączeń międzynarodowych, które będą w stanie wyprowadzić ewentualne nadwyżki energii oraz budowa magazynów energii wspartych odpowiednimi narzędziami. Kolejne aspekty to elektryfikacja poszczególnych gałęzi przemysłu, takich jak hutnictwo czy branża cementowa, a także stworzenie inteligentnej sieci i liczników, które pozwolą odbiorcom na elastyczne korzystanie z energii. Następny istotny aspekt to zarządzanie siecią, która przybiera formę smart grid, tzn. wymaga współdziałania operatorów systemów przesyłowych i inwestycji w cyfryzację.[2] Według szacunków stowarzyszenia „Eurelectric” wynika, że UE musi zainwestować około 100 mld euro w ciągu roku, aby osiągnąć 80% udział energii odnawialnej do 2045 roku,[3] co stanowi pewną sprzeczność, ponieważ przy niskich cenach energii, jakie zapewnia OZE nie można całkowicie zabezpieczyć nakładów w elastyczność systemu elektroenergetycznego. Zdaniem   Johna Lowry z EirGrid, irlandzkiego operatora systemu przesyłowego niższe ceny są jednoznaczne z coraz mniejszymi przychodami, co prowadzi do tego, iż dostawcy energii pochodzącej z elastycznych źródeł coraz częściej są stratni.[4]